“Hayır” demis¸ c¸ocuk. “Ben u¨lke u¨lke dolas¸ıp bu du¨nyada c¸ikolata yemeyen c¸ocuk kalmayana kadar c¸ikolata dagˆıtacagˆım. Bu agˆac¸ bana bunun ic¸in verilmis¸ olmalı.”
O gu¨n bugu¨ndu¨r bizim ufaklık kapı kapı dola- s¸ıp zengin fakir demeden c¸ikolata dagˆıtır. Bir gu¨n sizin kapınıza da gelirse sakın s¸as¸ırmayın.
Perdenin arkasında ne var? Dünyanın bittiği yerde ne başlıyor? Biz yanlış yaptığımızda meleklerimiz ne kadar üzülüyor? İncir ağacının altında yüz yıl uyuyan adam mı? Bereketli bahçeler bir gecede taştan tarlalara mı dönüşüyor? Kâbe’nin örtüsünün altına gizlenip Peygamber Efendimizi dinleyen de kim? Abdullah Harmancı’nın kalemi, bu defa perdenin arkasına uzanıyor.
Yorum Bırakınız “Zamanın Kuşları”